در حفاری چاه نفت، استفاده از مهارکننده های خوردگی (Corrosion Inhibitors) برای محافظت از تجهیزات و سازه‌های فلزی در برابر خوردگی حیاتی است. خوردگی می‌تواند به دلیل وجود سیالات خورنده مانند آب شور، دی‌اکسید کربن (CO2)، هیدروژن سولفید (H2S) و سایر ترکیبات شیمیایی در محیط حفاری رخ دهد. کاربردهای تخصصی مهارکننده‌های خوردگی در حفاری چاه نفت عبارتند از:
حفاظت از تجهیزات حفاری: مهارکننده های خوردگی به حفاظت از تجهیزات حفاری مانند دکل‌ها، مته های حفاری، لوله ها و سایر اجزای فلزی در معرض سیالات خورنده کمک می‌کنند.
حفاظت از لوله‌های انتقال: این مواد در جلوگیری از خوردگی لوله هایی که برای انتقال نفت و گاز از چاه به تاسیسات سطحی استفاده می‌شوند، کاربرد دارند.
کاهش خوردگی در سیستم‌های تصفیه و جداسازی: مهارکننده‌های خوردگی در سیستم‌های تصفیه و جداسازی نفت و گاز از آب و سایر ناخالصی ها به کار می‌روند تا از خوردگی تجهیزات جلوگیری کنند.
افزایش عمر مفید تجهیزات و کاهش هزینه‌های تعمیر و نگهداری: استفاده از مهارکننده های خوردگی به افزایش عمر تجهیزات و کاهش نیاز به تعمیرات مکرر و جایگزینی تجهیزات آسیب دیده کمک می‌کند.
حفظ کارایی و ایمنی عملیات حفاری: با کاهش خطرات ناشی از خوردگی، مهارکننده‌های خوردگی به حفظ ایمنی کارکنان و کارایی عملیات حفاری کمک می‌کنند.
مهارکننده‌های خوردگی معمولاً شامل ترکیبات شیمیایی هستند که به صورت فعال با سطوح فلزی تماس پیدا کرده و یک لایه محافظتی ایجاد می‌کنند. این لایه از تماس مستقیم سیالات خورنده با فلز جلوگیری کرده و به کاهش سرعت واکنش‌های خوردگی کمک می‌کند. انتخاب نوع مناسب مهارکننده خوردگی، دوز مورد نیاز و نحوه اعمال آن بر اساس نوع فلزات مورد استفاده، نوع سیال حفاری و شرایط خاص محیطی حفاری از اهمیت بالایی برخوردار است.
